Ο Μάϊος είναι ιδανικός μήνας για εξορμήσεις μιας και οι συνθήκες που συναντάς, είναι μοναδικές. Με τις βροχές να έχουν προ ημερών ποτίσει την διαδρομή μας, με τον ήλιο να βρίσκεται ψηλά και να διατηρεί την θερμοκρασία κοντά στους 20 βαθμούς, αλλά και τα τελευταία χιόνια να βρίσκονται στις κορυφές του Παρνασσού, ξεκινήσαμε την βόλτα μας για τον αγαπημένο προορισμό.
Προκειμένου να απολαύσουμε όσο περισσότερο γίνεται δασικές διαδρομές, ξεκινήσαμε από τον Ασπρόπυργο και διασχίσαμε διαγώνια την αττικοβοιωτία προκειμένου να βρεθούμε στην Θήβα. Από εκεί ακολουθήσαμε μέρος του αγωγού του Μόρνου και από την Άσκρη περάσαμε στο οροπέδιο των Μουσών, για να ανέβουμε την βορεια-ανατολική πλευρά του Ζαγαρά και να πέσουμε στην Ευαγγελίστρια. Από τα σκληρά εδάφη με σκόνη και ζέστη, βρεθήκαμε κοντά στον Ελικώνα, στα έλατα και τα μεγάλα υψόμετρα. Το πέρασμα μας από τον Ελικώνα ήταν ιδανικό για μεσημεριανό φαγητό στο ομώνυμο χωριό για να συνεχίσουμε μετά, στον ορεινό όγκο πάνω από το Δίστομο, που θα μας κατέβαζε τελικά λίγο μετά τον Καρακόλιθο, στον κεντρικό δρόμο Λιβαδειάς – Αράχωβας. Εκεί συναντηθήκαμε με έτερο μέλος της ομάδας που είχε ξεκινήσει αργότερα από Αθήνα, για να συνεχίσουμε μετά από ένα διάλλειμα για ανεφοδιασμό, στην Δαύλεια, στην Τιθορέα και την Αμφίκλεια. Από εκεί, και με το φως του ήλιου να μας εγκαταλείπει, μία ασφάλτινη διαδρομή συμπλήρωσε την συνολικά 200 χιλιομέτρων απόσταση, δίνοντας μας το ωραιότερο τελείωμα, στον Άνω Πολύδροσο.
Εκεί, φιλοξενηθήκαμε σε σπίτι φίλου που συμμετείχε στην εκδρομή, αφού κατάφερε μέσω κορυφαίας θέας, και ενός άψογα οργανωμένου barbeque να μας αλλάξει τις camping διαθέσεις μας.

Η νύχτα κύλησε με πλάκες, φαγητό, ξεκούραση, για να μας βρει το πρωί να πίνουμε καφέ απολαμβάνοντας την θέα, την ηρεμία και τους μοναδικούς ήχους του έρημου για την εποχή, χωριού. Η αρχή της δεύτερης μέρας, Κυριακής, περιελάμβανε άνοδο στο ψηλότερο σημείο του Παρνασσού, μετά το χιονοδρομικό, το οποίο και επιχειρήσαμε. Περνώντας το χιονοδρομικό κέντρο Φτερόλακα, συνεχίσαμε με στόχο την κορυφή Λιάκουρα ακολουθώντας τον δασικό δρόμο που χρησιμεύει για ορειβατικό σκι, περάσαμε τα πρώτα πεσμένα χιόνια, τις “χιονούρες” που είχαν κλείσει το δρόμο, αφήνοντας ένα μικρό πάτημα. Λίγες εκατοντάδες μέτρα μετά, οι χιονούρες είχαν αποκλείσει τη διαδρομή κι έτσι επιστρέψαμε πίσω, και πήραμε τον χωματόδρομο που περνάει πάνω από το Λιβάδι. Απολαύσαμε τη διαδρομή και κατεβήκαμε στην Αράχωβα, την οποία περάσαμε από την κάτω μεριά της, πάλι από χώμα, για να βγούμε στο Ζεμενό. Από εκεί, περάσαμε το Δίστομο, τα ορεινά πάνω από τα Άσπρα Σπίτια, για να βγούμε πίσω από το Κυριάκι, και να καταλήξουμε για μεσημεριανό φαγητό στην Αρβανίτσα, πάνω στον Ελικώνα. Συνεχίσαμε ξανά μέσα από τα έλατα με προορισμό τον Πρόδρομο και την Δόβραινα, απ’ όπου η διαδρομή μας, συνεχίστηκε μέσω δευτερευόντων επαρχιακών διαδρομών, προς την Αθήνα.

 Ένα ακόμη μοναδικό διήμερο από την σχολή Ride It είχε φτάσει στο τέλος του, με 450 συνολικά χιλιόμετρα να διανύονται σε άριστο κλίμα, με κέφι, πλήρη υποστήριξη και εκμάθηση σε συγκεκριμένα σημεία της διαδρομής, με γέλια και πειράγματα και τις δύο μέρες.
Η επόμενη χωμάτινη εκπαιδευτική εκδρομή της σχολής Ride It θα γίνει στις 22-23 Ιουνίου, με προορισμό την Μονή Γαλατάκη, στην Λίμνη Ευβοίας.
Πληροφορίες – συμμετοχές: www.rideit.gr